.......ความทรงจำเป็นสิ่งที่มีค่ามากสำหรับคนบางคนโดยเฉพาะคนที่มีเวลาดีๆที่ใช้กับคนรัก
ยิ่งเป็นช่วงเวลาที่หลายคนหวงแหนต้องระลึกไว้ในความทรงจำ ต้องถนอมดูแลให้ดี
หลายคนจึงไม่อาจตัดใจจากวันเก่าๆ ได้เสียทีเพราะว่ามีความสุขกับการได้คิดถึงอะไรดีๆ
ที่ผ่านไปโดยลืมนึกไปว่าสิ่งที่ผ่านไปแล้วจะไม่มีวันย้อนกลับคืนมาได้อีกหากจะต้องตัดใจลืมหรือเดินจากอดีตมาก็ไม่ได้อีกเพราะเหตุผลที่ว่า "เสียดายเวลา" ที่คบกันมา
.......บางคนคบกันมานานจนแทบจำไม่ได้ว่าเคยยิ้มให้กับความรักครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่เพราะหลังๆ มาก็อยู่แต่กับความทุกข์จนนึกภาพความสุขไม่ออก แต่ที่ไม่กล้าเลิกเพราะยังคิดถึง
วันเก่าๆแค่เสียดายเวลาที่คบกันมาเนิ่นนานโดยไม่คิดเลยว่า ทุกๆวันของวันนี้ พรุ่งนี้และวันต่อๆไปก็จะกลายเป็นเพียงวันเก่าๆ ที่น่าเสียดายและ...เวลาที่น่าเสียดายก็จะเพิ่มขึ้นๆจริงๆ แล้ว
.......วันคืนในอดีตไม่ได้สร้างประโยชน์อะไรให้กับเราเลยนอกจากมีไว้ให้ "นึกถึง"...และเก็บไว้เป็นบทเรียนแห่งความทรงจำ..อาจจะทำให้เรายิ้มได้บ้าง แต่ทำให้เราคาดหวังไม่ได้เราจะไปหวังว่าวันหนึ่ง วันเหล่านั้นจะกลับมาหรือจะไปเฝ้าฝันว่าความสุขเหล่านั้นยังคงเป็นปัจจุบันหรือหลอกตัวเองว่าตอนนี้ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิมจะยังไงก็แล้วแต่คือการหลอกตัวเองทั้งนั้น...
.......ยอมรับเถอะว่าทุกอย่างได้ผ่านไปแล้ว และจบไปแล้วความทรงจำเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้นเวลาที่ผ่านมาไม่ว่าจะ 1 ปี 5 ปี หรือกี่สิบปีก็ไม่ได้มีความหมายมากไปกว่า..หนึ่งวันข้างหน้าที่เราจะต้องมีชีวิตใหม่ที่เราจะต้องเริ่มต้นใหม่เมื่อคนเราต้องอยู่กับปัจจุบันเพื่อที่จะสร้างอนาคตให้ตัวเองได้อยู่ในอนาคตที่ดีเวลา 10 ปี กับวันคืนที่เคยหวานชื่นไม่ได้ยิ่งใหญ่ไปกว่า 1 วันแห่งการเริ่มต้น1 วันแห่งการแปรเปลี่ยนชีวิตของเราทั้งชีวิตให้ดีกว่าที่เป็น...หากจะเสียดายเวลา ไม่ต้องเสียดายเวลาที่คบกันมาหรอก...ให้เสียดายเวลาในวันข้างหน้าที่จะอดทนคบไปทั้งที่ไม่มีอะไรแล้วจะดีกว่าแล้วยังจะมาเสียดายอดีต..นึกดูดีๆ ว่าเสียดายอนาคต ดีกว่าไหม ?..." ความรักก็เหมือนกับเหรียญ แหวน หรือชิ้นส่วนเล็กๆเพราะเมื่อไหร่ที่มันหลุดมือตกลงพื้น มันจะต้องกลิ้งไปยังซอกที่มืดที่สุด และลึกที่สุดจนเรามองไม่เห็น และเอื้อมไม่ถึง..."
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น